+48 515 848 299

ul. Jedności 60 lok.1
65-018 Zielona Góra

Badanie słuchu

Rodzaje badań

Audiometria tonalna

Audiometria tonalna jest badaniem mającym na celu określenie progu słyszenia na drodze powietrznej i kostnej w zakresie badanych częstotliwości.

W jakim celu wykonujemy audiometrię tonalną?
Celem badania jest ustalenie progu słuchu, tj. minimalnego natężenia dźwięku, które słyszy Pacjent. Wynikiem badania jest wykres – audiogram z krzywą progową słyszenia dla przewodnictwa powietrznego i kostnego, na podstawie którego możliwe jest określenie wielkości ubytku słuchu.

W jaki sposób wykonywane jest badanie?
Badanie audiometrii tonalnej jest zupełnie nieinwazyjne. Przeprowadzane jest w specjalnych słuchawkach dla przewodnictwa powietrznego i kostnego, oddzielnie dla ucha prawego i lewego. Do ucha podawane są dźwięki o określonej częstotliwości (tj. wysokość tonu) i natężeniu (tj. głośności), a zadaniem pacjenta jest naciskanie przycisku w momencie słyszenia bodźca.

Badanie przeprowadzane jest przy współpracy z Pacjentem i pozwala na wstępne określenie charakteru i głębokości niedosłuchu.

Jest to jedno z prostszych i najczęściej wykonywanych badań słuchu, dostarczające cennych informacji na temat narządu słuchu. Nie jest wymagane specjalne przygotowanie Pacjenta do badania.

Wynikiem badania audiometrii tonalnej jest audiogram, czyli krzywa progu słyszenia dla przewodnictwa powietrznego i kostnego. Audiogram stanowi podstawę diagnostyczną.

Audiometria tonalna u dzieci
Ze względu na konieczność współpracy osoby badanej z protetykiem słuchu, badanie audiometrii tonalnej wykonuje się u dzieci powyżej 6 roku życia. U dzieci młodszych wykonuje się inne badania słuchu, zgodne z wiekiem rozwojowym.

Badanie audiometrii tonalnej u dziecka powyżej 6 r.ż. jest badaniem diagnostycznym w przypadku podejrzenia niedosłuchu, zaburzeń koncentracji i uwagi słuchowej, terapii logopedycznej, jak również w przypadku kontrolnym po infekcjach lub zapaleniach ucha zewnętrznego lub środkowego, diagnostyki do oceny III migdałka gardłowego.

Audiometria słowna (mowy)

Audiometria mowy – znana również jako audiometria słowna – to badanie, które polega na powtarzaniu przez pacjenta usłyszanych głosek, sylab czy słów. Dzięki temu można rozpoznać różnego rodzaju problemy ze słuchem.

Audiometria słowna jest najczęściej badaniem wykonywanym jako uzupełnienie audiometrii tonalnej. Dzięki niej można ocenić słyszenie i rozumienie mowy przez osobę badaną, czyli tzw. wydolność socjalną słuchu (zdolność komunikowania się w życiu codziennym).

Audiometria słowna – wskazania
Audiometria mowy jest badaniem, które wykonuje się u pacjentów z niepokojącymi objawami, takimi jak:

    • niedosłuch (dotyczący jednego lub obojga uszu),
    • wady wymowy,
    • opóźnienie w rozwoju mowy (u dzieci),
    • zawroty głowy,
    • kłopoty z koncentracją słuchową,
    • zaburzenia równowagi.

Audiometria słowna jest wykonywana także u osób z podejrzeniem niedosłuchu odbiorczego lub przewodzącego, a także z urazami i chorobami, które mogą skutkować uszkodzeniem narządu słuchu (urazy czaszki, tętniaki, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, stwardnienie rozsiane).

Nie ma przeciwwskazań do wykonywania audiometrii mowy. Należy zachować ostrożność w przypadku pacjentów z klaustrofobią – badanie jest przeprowadzane w niewielkim, szczelnie zamykanym pomieszczeniu. Nie wykonuje się go również u dzieci poniżej 6. roku życia oraz osób z niepełnosprawnościami umysłowymi – aby audiometria słowna była miarodajna, pacjent musi posiadać pełne zdolności komunikacyjne.

Audiometria słowna nie wymaga od pacjenta szczególnych przygotowań. Można przed nim normalnie jeść i pić, a także przyjmować stosowane na co dzień leki. Warto zadbać o higienę uszu – zalegająca w nich woskowina może fałszować wyniki badań. Oczywiście warto wziąć ze sobą dotychczasową dokumentację medyczną, zwłaszcza jeśli przeprowadzane były inne badania słuchu.

Audiometria słowna jest prostym, całkowicie bezbolesnym i zupełnie nieinwazyjnym badaniem. Pacjent wchodzi do niewielkiej komory dźwiękoszczelnej i zakłada na uszy słuchawki. Słyszy w nich słowa o różnej głośności – jego zadaniem jest ich powtarzanie. W trakcie badania wykonuje się również tzw. testy słowne, które polegają na powtarzaniu mowy ciągłej (całych zdań), pojedynczych słów, liczb, spondejów (wyrazy dwusylabowe o takim samym akcencie na każdej z sylab) oraz wyrazów podobnych do siebie pod względem fonetycznym. Audiometria słowna jest wykonywana oddzielnie na każde ucho i trwa od kilku do kilkunastu minut.

Audiometria impedancyjna (tympanometria)

Audiometria impedancyjna jest metodą audiometrii obiektywnej opierającą się na pomiarze ciśnienia w uchu środkowym, odruchów mięśnia strzemiączkowego i napięcia błony bębenkowej. Jest jedną z najczęściej stosowanych i najbardziej dokładnych metod badania ucha środkowego.

Audiometria impedancyjna obejmuje testy:

    • tympanometrię, czyli pomiar ciśnienia w uchu środkowym,
    • pomiar odruchu z mięśnia strzemiączkowego

    Badanie wykonuje się w celu oceny drożności ucha środkowego. Badanie ma dużą wartość diagnostyczną przy diagnozie :

    • płynów infekcyjnych w uchu środkowym,
    • wysiękowego zapalenia ucha środkowego,
    • przerostu migdałków gardłowych/podniebiennych,
    • dysfunkcji trąbki słuchowej,
    • otosklerozy,
    • przerwania łańcucha kosteczek słuchowych,
    • porażenia nerwu twarzowego

    Badanie jest całkowicie nieinwazyjne i bezbolesne, wymaga małej ruchliwości podczas wykonywania pomiaru. Polega na wprowadzeniu do ucha sondy, zakończonej dobraną do wielkości ucha nasadką. Sonda wprowadzana jest na głębokość ok 3-5 mm do przewodu słuchowego.

    • Tympanometria polega na pomiarze oporu akustycznego i ciśnienia w uchu środkowym. Dokonuje się go przez zmianę ciśnienia w przewodzie słuchowym zewnętrznym tak, aby uzyskać takie jakie panuje w uchu środkowym. Takie działanie powoduje że impedancja ucha środkowego jest wtedy najmniejsza, a podatność błony bębenkowej jest największa.
    •  
    • Badanie odruchu mięśnia strzemiączkowego przeprowadza się automatycznie, podając do ucha bodziec dźwiękowy o częstotliwościach 500, 1000, 2000 i 4000 Hz (tzw. “piski”).
    • Test drożności trąbki słuchowej polega na umieszczeniu sondy tympanometru w kanale ucha zewnętrznego, badane jest wówczas wyjściowe ciśnienie w jamie bębenkowej. Badany następnie przy jednoczesnym zatkaniu nosa i przełknięciu śliny wywołuje ujemne ciśnienie w jamie bębenkowej, ponownie mierzy się ciśnienie w uchu. Badany wykonuje wydech z jednoczesnym zamknięciem ust i zatkaniem nosa, powoduje to wytworzenie dodatniego ciśnienia w uchu. Wykonuje się wówczas ostatni pomiar ciśnienia w jamie bębenkowej.
    • Wynikiem badania audiometrii impedancyjnej jest tympanogram wraz z wartością natężenia odruchu strzemiączkowego na częstotliwościach 500Hz, 1kHz, 2kHz, 4kHz.

      W zależności od wyglądu i rozmieszczenia krzywej tympanometrycznej ucho środkowe ocenia się jako normę (typ A), niedrożność całkowitą (typ B) lub niedrożność częściową (typ C). W przypadku wyniku B lub C podejmowane jest leczenie farmakologiczne, fizjoterapeutyczne lub operacyjne.